برای شما بازدید کننده محترم این مقاله کامل را تهیه کرده ایم.

تاریخ مذهبی ایران باستان 13ص

قسمتی از متن :

‏تاریخ مذهبی ایران باستان

‏مهر پرستی ‏یا ‏آیین مهر ‏یا ‏میترائیسم ‏از دین‌های باستانی ‏ایرانیان بود که بر پایه ایزد ایرانی مهر و دیگر ایزدان ایرانی بنیاد شده بود. ‏مهرپرستی در حدود بیش از 5000 سال پیش در میان ایرانیان ساکن دشت مغان به وجود آمده ‏اما بنا به دلایل مذهبی پیدایش آنرا به زمان تولد عیسی پیامبر ترسایان نزدیک می ‏کنند!این آیین از سده نخست میلادی درشاهنشاهی روم همه گیر شد کرد و بنا به روایتی ‏دیگر مدت پیش از آن به اروپا راه یافت. این دین در سده‌های سوم و چهارم میلادی (‏میلادی) به اوج خود رسید و بویژه در میان سربازان رومی باورمندان بسیاری داشت. پس ‏از فرمان تئودوس در ‏۳۹۱‏ میلادی که طی آن همه کیش‌ها و آیینهای غیرمسیحی ممنوع اعلام ‏شد آیینهای مهرپرستی نیز در مغرب‌زمین رفته رفته از رواج افتاد. گرچه نمادها و ‏پرستش گاه‌های آن در سراسر اروپا و مفاهیم آیین ترسایی (مسیحی) و رفتارهای ترسایان (‏مسیحیان) بهقی مانده. مانند سالروز تولد مسیح که معادل با شب یلدا سالروز تولد ‏میترااست و بنا به دلایل تقویمی (اشکال تقویم رومی ها در محاسبه کبیسه) جا به جه ‏شده است و حتی نام مسیح برای عیسی پسر عمران از همین آیین گرفته شده. چلیبا یا ‏گردونه مهر که نماد اصلی ترسایی (مسیحیت) صلیب، برگرفته از آن است نماد دیگری از ‏زایش دوباره آیین مهری در دل ترسایی است.

‏پیشینه و مفاهیم

‏پیش از ظهور زرتشت آریائیان در قالب زروانیگری، مهرپرستى نیز اختیار کردند.(کلمه ‏مهر را دارمستتر به‌معنى دوستى و محبت مى‌داند. یوستى مى‌گوید که مهر واسطه و رابطه ‏فروغ محدث و فروغ ازلى و به‌عبارت دیگر واسطه بین آفریدگار و آفریدگان است. در ‏گات‌ها کلمه میترا به‌معنى عهد و پیمان آمده است. مهر در اوستا از آفریدگان ‏اهورامزدا محسوب شده و ایزد محافظ عهد و پیمان است و از این رو فرشته فروغ و ‏روشنائى است تا هیچ چیز بر او پوشیده نماند. ماه هفتم سال و روز شانزدهم هر ماه و ‏یشت دهم اوستا و جشن مهرگان مخصوص او است. کیش مهر از ایران به بابل و آسیاى صغیر ‏رفت و سپس پرستیده شد و به این گونه آئین مهرپرستى پدیدار گشت. (فرهنگ معین)) در ‏کتیبه‌هاى هخامنشى میثر (Mithra) ‏آمده که تلفظ اوستائى مهر است. در سانسکریت میترا (Mitra) ‏و در پهلوى میتر (Mitr) ‏و در پارسى مصطلح امروز مهر خوانده مى‌شود. ‏کهن‌ترین سند نوشته شده الواح گلینى است متعلق به ‏۱۴۰۰‏ سال پیش از میلاد مسیح که در ‏کاپاتوکا (Kapatuka) ‏از شهرهاى آسیاى صغیر، در محلى به‌نام بغازکوى پیدا شد. در ‏کنار نام این دو خدا، نام دو خداى کهن هند و ایرانى ایندرا Indra) ‏نساتى (Nasatya) ‏نیز آمده است. در اوستا میترا مقام شامخى دارد و در زمان پیش از اوستا و رستاخیز ‏زرتشتی، بزرگ‌ترین خدا به‌حساب مى‌آمد. این نشانه ‏א‏ ‏که صلیب (چلیپا) شکسته نامیده ‏شده است، در حقیقت صلیب شکسته نیست. این نشانه آریائى است، زیرا در ایران و هند ‏هزاران سال پیشینه دارد. این نشانه ‏א‏ ‏نخستین‌بار در حدود خوزستان یافت شده و مربوط ‏به هفت هزار سال پیش از میلاد مى‌باشد به این ترتیب پیشینه تاریخى آن در ایران بسى

تصاویری از چند صفحه نخست فایل :

توجه فرمایید بدلیل تهیه ی تصویر با نرم افزار های خارجی متن نمایش داده شده در تصاویر ممکن است دارای اشکالاتی در نمایش برخی حروف باشد که در فایل اصلی بدون مشکل است